وقتی به یک جنگل با شکوه نگاه کنیم میبینیم چیزی که باعث عظمت و زیبایی این جنگل شده، ایستادگی درختان و اتحاد آن هاست. درخت هایی با تنه های تنومند و شاخه های بلند که دست در دست هم داده اند و ریشه هایشان زیر زمین با هم یکی شده، توانسته اند یک جنگل را تشکیل دهند. اگر هر درخت در برابر مشکلات و خطرات مقاومت نمیکرد و اگر درختان جدا از هم بودند هرگز جنگل به وجود نمیآمد. قدرت و سربلندی یک جامعه نیز مانند جنگل است. اگر تن به خفت و خواری بدهیم و در برابر ظلم دشمنان سر خم کنیم تا از ما سوء استفاده کنند، دیگر جنگلی در کار نخواهد بود بلکه تعدادی درخت مرده خواهیم بود که همچون صندلی ها تبدیل به ابزاری برای دیگران شده ایم.
ملت و جامعه ای سرافراز خواهد بود که در برابر هجوم دشمنان مقاومت و پایداری کند، تن به ظلم ندهد و اتحاد و دوستی و برابری را در میان مردمش معنا کند. جامعه ای که دچار اختلاف های قومی، مذهبی، جنسیتی، طبقاتی و ... است، آینده نیکی نخواهد داشت و راه را برای نفوذ و سوء استفاده دشمنان باز می کند.